I Almost Remember
The transformation of the city has revealed layers of time and forms between the current buildings and the ones which undergone changes or reflect its nature still. These layers on the plane of change and time create a veiled and implicit type of past due to placing the new one over the old. In turn, the resulted incompatible, unorganized, and interrupted buildings add another level of artificiality to the overall structure of the city. This artificial conglomeration results in gaps and breakages in the minds of individuals and the city itself. This injury has taken place over the city culture that also covers the past induces a blunt relationship between the individual and the place lived in.
Şehrin dönüşümü, değişime uğrayan ya da onu yansıtan yapılarla günümüz yapıları arasında zaman ve form katmanları ortaya çıkarmıştır. Değişim ve zaman düzlemindeki bu katmanlar, eskinin üzerine yeninin konması sonucu üstü örtük bir geçmiş yaratmaktadır. Bunun yarattığı uyumsuz, düzensiz ve aksak yapılar kentin genel yapısın da yapaylık katmaktadır. Bu yapay oluşum, bireyin ve genelde kentin hafızasında kırıklıklar, boşluklar yaratmaktadır. Geçmişi de kapsayan kent kültüründeki bu zedelenmişlik bireyle yaşadığı yer arasında kör bir ilişkiye neden olmaktadır. Nesneler, mekanlar ve ağırlıklı olarak bugünün bireylerine yer verilen bu çalışmada, yukarıda sözü edilen kent geçmişi ile bugünkü yapılaşma arasındaki zihinsel boşluk ve kopukluk ele alınmıştır.
